[contact-form][contact-field label=”İsim” type=”name” required=”true” /][contact-field label=”E-posta” type=”email” required=”true” /][contact-field label=”İnternet sitesi” type=”url” /][contact-field label=”Mesaj” type=”textarea” /][/contact-form]
Θυμάσαι αγάπη μου την “ πρώτη μεγάλη μέρα μας;”
Σου πήγαινε αυτό το κίτρινο φόρεμα
ένα απλό, φτηνό φόρεμα, μα ήταν τόσο όμορφο κίτρινο.
Οι τσέπες του κεντημένες με μεγάλα καφετιά λουλούδια
Σου πήγαινε στο πρόσωπό σου ο ήλιος,
σου πήγαινε στην άκρη του δρόμου αυτό το τριανταφυλλένιο σύννεφο
Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες,τα ξανάβγαζα
βαδίζαμε δίχως λέξη. Μα και τί να πει κανείς
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα;
Κι αυτό το χελιδόνι που πέρασε ξαφνικά πλάι στα μαλλιά σου.
Τί σου είπε λοιπόν; Δεν μπορεί, κάτι θα σου είπε.
Είναι τόσο όμορφα τα μαλλιά σου. Δεν μπορεί αυτό θα σου είπε.
Το ξενοδοχείο ήταν μικρό σε μια παλιά συνοικία πλάι στο σταθμό.
Αλήθεια εκείνη η Άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας
αυτό το σώμα που κράταγα πρώτη φορά γυμνό,
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω,
πόσο σου πήγαιναν!
Σαν μια αγκαλιά άσπρα λουλούδια τα εσώρουχά σου πάνω στην καρέκλα
Και ύστερα τίποτα άλλο παρά η αγάπη μας
τίποτα άλλο παρά εγώ κι εσύ
τίποτα άλλο παρά οι δυο μας
κι ούτε χτες
κι ούτε αύριο
τίποτ΄ άλλο παρά μόνο τώρα
τίποτ΄ άλλο παρά εγώ κι εσύ
τώρα, τώρα
μαζί
τώρα μαζί
πάντα μαζί
οι δυο μαζί…
Όταν χαμογελούσες ένα περιστέρι διάβαινε στην κάμαρα
ένα σύννεφο χρυσό ταξίδευε στον ουρανό, όταν χαμογελούσες.
Όταν χαμογελούσες ξεχνούσα τη στέγη που έσταζε
ξεχνούσα το τρύπιο πάτωμα
έλεγα κιόλας, να μες από τις τρύπες του
όπου νάναι θα φυτρώσουνε μεγάλα κόκκινα τριαντάφυλλα.
Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου
τότε που χαμογελούσες.
Θυμάσαι εκείνη τη νύχτα, που κοιτάζαμε ώρες τον ουρανό
σ΄ ένοιωθα μες στα χέρια μου να τρέμεις.
Αστέρια μου, είπα ,κάντε την αγάπη μας λαμπερή
κάντε την αγαπημένη μου χαρούμενη.
Αστέρια μου, καλά μου αστέρια, κάντε εγώ κι εκείνη να πεθάνουμε μαζί.
Κι έτσι αυτή τη νύχτα
είχαμε στη μέση των άστρων για πάντοτε παντρευτεί.
Α, ήθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα , της μητέρας σου τα γόνατα
που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμά σου
να κρύψω σα φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι
απ το σεντόνι που κοιμήθηκες
θα μπορούσα ακόμα να χαμογελάσω στον άντρα
που σ΄ έχει δει γυμνή πριν από μένα,
να του χαμογελάσω,που του δόθηκε μια τόσο ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ αγαπημένη σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ τον έρωτα,
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
Ναι, αγαπημένη μου
Εμείς γι αυτά τα λίγα και απλά πράγματα πολεμάμε
για να μπορούμε νάχουμε μιά πόρτα,έν΄άστρο, ένα σκαμνί
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να΄χουμε έναν έρωτα, που να μη μας τον λερώνουν
ένα τραγούδι, που να μπορούμε να το τραγουδάμε.
Όμως αυτοί σπάνε τις πόρτες μας
πατάνε στον έρωτά μας
πριν πούμε το τραγούδι μας
μας σκοτώνουν.
Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν
φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε
φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε
φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας
και το αλφαβητάρι του παιδιού μας
φοβούνται τα χέρια σου που ξέρουν
ν αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά
και να μοχτούνε τόσο αντρίκια
φοβούνται τα λόγια που λέμε οι δυο μας με φωνή χαμηλωμένη
φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί
μας φοβούνται αγάπη μου κι όταν μας σκοτώνουν.
Νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ.
Σ αγαπώ όσο δε μπορώ να σου πω με λόγια.
Όλη η χαρά είναι στα μάτια σου, ολάκερη η ζωή στα χέρια σου
όλος ο κόσμος σ΄έναν τοίχο που πέφτει ο ίσκιος σου το βράδυ
Όχι, δε θα μπορούσα να ζήσω μακριά σου αγαπημένη μου.
Όμως εμείς μπορούμε ν αγαπάμε και να χωρίζουμε
αυτό θα μείνει πάντοτε δικό μας
αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.
Αυτήν την αγάπη, αυτόν τον πόλεμο, αυτήν την πίστη μας στη ζωή.
Αντίο, λοιπόν, αντίο.
Για νάναι πάντοτε τα μάτια σου γελαστά,
αντίο,
για να μη χαθούν οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε
αντίο,
για να μη μας τρομάζει η νύχτα
αντίο,
για να πάρει τέλος πια η αδικία στον κόσμο,
Αντίο…
Έλα λοιπόν,μην κλαις
έτσι μπράβο, έτσι μ’ αρέσεις, χαμογέλα
Εμείς θα ζήσουμε αγαπημένη μου και θα νικήσουμε
Ό,τι κι αν κάνουν θα νικήσουμε.